Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Age sane, inquam. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Nunc de hominis summo bono quaeritur;

Quicquid enim praeter id, quod honestum sit, expetendum esse
dixeris in bonisque numeraveris, et honestum ipsum quasi
virtutis lumen extinxeris et virtutem penitus everteris.

Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque
ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat.

-, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi.
An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia?
Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?
Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;

Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.
Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit?

Quibus natura iure responderit non esse verum aliunde finem beate vivendi, a se principia rei gerendae peti;

Bork: Sed tamen intellego quid velit.
Bork: Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.
Hic ambiguo ludimur.: In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet?
Haeret in salebra.: Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum.

Duo Reges: constructio interrete.

Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Nihilo magis. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Esse enim, nisi eris, non potes. Dat enim intervalla et relaxat. Sed haec omittamus;

Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.

Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Quid, de quo nulla dissensio est? Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset.